من از این حرف دلت دق می کنم
زیر فریادِ بلندِ ناله هــــــــــــام
هر چه میگم باز تو نمی شنـــوی
تو گلویم جمع شد بغضِ صـــدام
***
پا برهنه دویدم پشتِ ســـــــــرت
بی خیالی می زنی از عشــــقِ و درد
کاش می دیدی مسیرم خونی شــد
فقط باور کن عزیزم برنگــــــرد
***
وسطِ جنگلِ سر سبزِ دلــــــــــــــت
ریشه ی عشقِ دلم رو کاشتـــــــــــم
شب به مهتابِ رخت روشن شـــــده
هر چه سنگ و بوته رو بر داشتــــم
***
تو خزانه خالی گشته واژه هــــــــام
دیگه حرفی برا گفتن نــــــــــدارم
تو شکستی دلمُ با این سکـــــــــوت
باز کن چتر دلت تا ببـــــــــــــارم
***
تو رباط یا مث ما آدمیـــــــــــزاد
حرف بزن بی تو دلم صد پاره شد
لا اقل بگو کدوم شهری رفیــــق
باز دلم دیو زده بیچاره شـــــــد
***
ای ستاره آخرین شعرم میگـــــم
هم خودم خسته شدم هم دیگران
راه چاره تو بگو فلج شـــــــــدم
وصل کن حرفِ دلت امن و امــان
***
توی هر شهری یه کلبــــه ای دارم
برو بشکن قفل در وقتِ نیــــــــــاز
تو که نقّاشی و ماهر در بیــــــــــان
قصرِ زیبا و اسه ی خودت بســـــاز
***
جاسم ثعلبی( حسّانی) 31/07/1391
:: برچسبها:
پا برهنه ,
:: بازدید از این مطلب : 2085
|
امتیاز مطلب : 6
|
تعداد امتیازدهندگان : 4
|
مجموع امتیاز : 4